Joanna BARCZYK

Joanna Barczyk (ur. w 1953 r. w Zabrzu) studiowała na Wydziale Grafiki w Katowicach i na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom zrealizowała w 1978 r. pod kierunkiem prof. Jerzego Nowosielskiego.

Od 1977 r. działała w opozycji antykomunistycznej. W 2007 r. otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Od 2002 r. pełni różne funkcje w komisjach przy Zarządzie OL ZPAP. W 2016 r. zdobyła Medal Prezydenta Miasta Lublina w uznaniu za zasługi na rzecz lubelskiej kultury oraz wkład i zaangażowanie w upowszechnianie sztuk plastycznych, z podziękowaniem za działalność artystyczną służącą promocji miasta Lublin.

W swoich pracach Joanna Barczyk wykorzystuje uwspółcześnioną technikę malarstwa ikonowego. Charakterystyczne dla jej twórczości jest zastosowanie abstrakcyjnych form geometrycznych i archetypowe traktowanie postaci figuralnych. Szczególną rolę w przekazywaniu treści w obrazach pełnią symbole – zarówno te już istniejące, jak i tworzone przez artystkę. Symboliczne znaczenie ma także kolor i wykorzystanie metali szlachetnych. Prace często tworzą cykle lub tryptyki, np. Słowo, Rzucanie Ognia, Zwiastowanie, Chusta Weroniki.

W ciągu 40. lat sposób malowania Joanny Barczyk uległ transformacji – od wygładzenia i precyzji do szorstkich faktur, krakelur i spontanicznej przypadkowości. W ostatnim dziesięcioleciu artystka rozszerzyła swój warsztat o fotografię i grafikę cyfrową.

Prace Joanny Barczyk znajdują się w zbiorach prywatnych w Polsce, Niemczech, Szwecji, Norwegii, Wielkiej Brytanii, Belgii, Watykanie, Kanadzie, RPA, USA, a także w kościołach: NMP w Raczkach k. Suwałk (1987), Miłosierdzia Bożego w Puławach (1991), kościele parafialnym w Klementowicach k. Nałęczowa (1994), kościele parafialnym w Bystrzycy Starej k. Lublina (1998).

Artystka zrealizowała osiem wystaw indywidualnych, wzięła udział w kilkunastu wystawach zbiorowych.